شاهین پلاس اتوماتیک

موتور معروف EC5، یکی از بهترین یادگاری‌هایی بود که پژوسیتروئن برای خودروسازان ایرانی، به جای گذاشت. شرکت ایران خودرو، نسخه تغییریافته این موتور را در پاییز 1399 با نام TU5P معرفی کرد و سپس آنرا روی اکثر محصولاتش (ازجمله خانواده تارا، راناپلاس پانوراما، خانواده 207 و ....) نصب کرد. اما به موازات ایران خودرو، شرکت سایپا نیز به کمک مهندسین شرکت «مگا موتور» و مرکز تحقیقات و نوآوری سایپا، دست به تولید نسخه بومی‌سازی شده EC5 زد که نهایتا، به خلق موتور جدید ME16 در بهار 1402 منجر شد؛ موتوری که از آن، به عنوان «اولین موتور شانزده سوپاپ سایپا» نیز نام برده می‌شود. موتور ME16 استاندارد آلایندگی یورو5 داشته و مجهز به سیستم CVVT و پمپ روغن با دبی متغیر است که سبب کاهش مصرف سوخت و بالابردن قدرت موتور (نسبت به مدل‌های مشابه خود) می‌شود. البته این موتور چهار سیلندر خطی، به لطف داشتن سیستم پاشش سوخت چند نقطه‌ای، امکان اخذ استاندارد یورو6 را هم دارد. یکسال و نیم پس از شروع تولید موتور ME16 و به صورت دقیق‌تر در پاییز 1403، شرکت سایپا نسخه بهبودیافته شاهین G را با نام جدید «شاهین پلاس» به بازار کشورمان فرستاد. اولین تغییر مهم در شاهین پلاس، حذف پیشرانه قدیمی اما توربوشارژ M15TC و استفاده از پیشرانه جدید اما تنفس طبیعی ME16 است که علاوه بر کاهش استهلاک مجموعه پیشرانه، باعث کاهش مصرف سوخت نیز شده. همچنین باید این نکته را هم یادآوری کرد که قدرت خروجی موتور شاهین پلاس، تقریبا ثابت باقیمانده است ولی گشتاور خروجی‌اش، حدود 15% کمتر از شاهین توربو شده که البته محسوس نیست. دومین تغییر مهم در شاهین پلاس، استفاده از گیربکس شش سرعته اتومات (AT6) است درحالیکه شاهین جی اتومات، به گیربکس CVT با هفت دنده مصنوعی، مجهز بود. سومین تغییر مهم در شاهین پلاس را باید اضافه‌شدن آپشن‌های جدیدی دانست که قبلا در شاهین CVT وجود نداشتند. این امکانات جدید عبارتند از: صندلی برقی راننده، گرمکن صندلی‌های جلو، شیشه دودی عقب، تریم دو رنگ کابین به همراه قطعات طرح چوب.